บรรดาสัตว์ที่เกิดในมหาอวีจีนรกนี้ได้รับทุกขเวทนาเป็นเวลานานถึง กัลป์หนึ่งจึงจะพ้นทุกข์ กัลป์หนึ่งนั้นมีระยะเวลานานเท่าใด จะนับด้วยปีและเดือน ก็มิอาจนับได้ อุปมาเหมือนภูเขาเทือกหนึ่ง สูง ๑ โยชน์ กว้างโดยรอบ 
๓ โยชน์ เมื่อถึง ๑๐๐ ปี ก็มีเทวดาองค์หนึ่งนำผ้าทิพย์ที่บางอ่อนราวควันไฟมากวาดภูเขา แต่ละครั้งที่เทพยดากวาดภูเขาให้ราบเรียบลงเป็นแผ่นดิน ก็เรียกว่าสิ้นกัลป์หนึ่ง หากมีผู้ถามว่าผู้ที่กระทำบาป ๕ ประการ (บาป ๕ ประการนั้น คือ ปัญจานันตริยกรรม ได้แก่ ฆ่าบิดา ฆ่ามารดา ฆ่าพระอรหันต์ ทำให้โลหิตพระพุทธเจ้าห้อเลือด และยุยงสงฆ์ให้แตกกัน) แล้วไปเกิดในมหาอวีจีนรก เหตุใด จะนับว่าครบ ๑ กัลป์ เพราะกัลป์หนึ่งผ่านไปแล้ว ๓ ส่วน ยังเหลืออีก ๑ ส่วน และไฟบรรลัยกัลป์ก็จะไหม้ขึ้นครั้งหนึ่ง
มีคำตอบดังนี้ บรรดาสัตว์ที่เกิดในมหาอวีจีนรกนั้น ก็ยังไม่ครบ ๑ กัลป์ ดังกล่าวแล้ว ถ้าไฟบรรลัยกัลป์ไหม้ก็จะไม่ไหม้คนนรก ทั้งนี้ เพราะเมื่อไฟบรรลัยกัลป์ไหม้มาถึงมหาอวีจีนรก ก็จะมีลมชนิดหนึ่งเกิดจากบาปกรรมได้พัดพาตัวคนนรกไปยังนรกขุมอื่นซึ่งไฟยังไหม้ไปไม่ถึง ลมนี้พัดเร็วมาก เปรียบดังนกตัวหนึ่งจับอยู่บนต้นไม้สูงมาก ขณะเมื่อนกบินไปจากต้นไม้ก็จะเห็นเงานกตกลงกลางพื้นดินพร้อมกันไม่ทันรู้ว่า นกและเงาของนกนั้น สิ่งไหนเกิดก่อน สิ่งไหนเกิดทีหลัง ตราบใดที่ยังไม่ครบกัลป์หนึ่ง คนนรกก็ยังไม่พ้นบาปตราบนั้น ดังเช่นบาปของพระเทวทัตซึ่งไหม้อยู่ในมหาอวีจีนรกนั้น
ระยะทางจากมนุษยโลกถึงยมโลกคือ ๑๔๐ โยชน์ จากยมโลกถึง มหาอวีจีนรกคือ ๑,๐๐๐ โยชน์ แผ่นดินที่เราอยู่นี้กว้าง ๑๐,๐๐๐ โยชน์ หนา ๒๔๐,๐๐๐ โยชน์ นํ้าที่พยุงแผ่นดินไว้หนา ๔๘๐,๐๐๐ โยชน์ ลมซึ่งพยุงนํ้าและดินไว้มิให้จม มิให้ไหวหนา ๙๖๐,๐๐๐ โยชน์ บรรดาสัตว์นรกทั้งหลายนั้นอยู่ใต้แผ่นดินที่เราอยู่นี้ เรื่องของบรรดาสัตว์ที่เกิดในนรกภูมิมีข้อความย่อ ๆ ดังกล่าวแล้วเพียงเท่านี้
คณะทำงานโครงการวรรณกรรมอาเซียน