คำว่าคนนั้น นักคิดบางท่านว่ามาจากคำว่าบุคคลในภาษาบาลี แต่บางท่านว่ามาจากคำว่า ระคนคือปนเปคละกันทั้งดีและชั่ว จึงเรียกกันว่าคน
ความจริงการจะเกิดเป็นสักแต่ว่าคนนั้นไม่ยากเลย แต่การจะเกิดมาแล้วเป็นมนุษย์ผู้เปี่ยมไปด้วยคุณงามความดีนั้นยากนักหนา ดังที่พระท่านว่า กิจฺโฉ มนุสฺสปฏิลาโภ. การจะเกิดมาเป็นมนุษย์นี้แสนยาก ดังนั้นเมื่อเกิดมาแล้ว จึงควรจะสะสมคุณงามความดีไว้ให้มากๆ เพราะความดีเท่านั้นที่จะเป็นเครื่องแสดงให้เห็นว่าเราเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์ ดังคำกลอนของ “พรานบูรณ์” เขียนกลอนเกี่ยวกับคนไว้ดังนี้
“คนเห็นคนเป็นคนนั่นแหละคน
เกิดเป็นคนต้องเป็นคนทุกคนไป
ผู้ดีไพร่เข็ญใจไม่พ้นคน”
ที่มา:วิชาภรณ์ แสงมณี