ความเป็นมาของการเลี้ยงไก่ในประเทศไทย
แต่เดิมก็มีการเลี้ยงไว้กินตัวและกินไข่ตามบ้านเล็กๆ น้อยๆ มีเหลือก็ขายกันระหว่างเพื่อนบ้านใกล้เคียง ต่อมาเมื่อประมาณ ๕๐ ปีกว่ามานี้ เริ่มมีการตื่นตัวในการเลี้ยง ไก่เป็นอาชีพขึ้นบ้าง ในระยะแรกๆ ก็เลี้ยงกันโดยอาศัยธรรมชาติเป็นส่วนใหญ่ ระยะหลังจึงเริ่มมีการเลี้ยงไก่แบบการค้าขึ้น โดยเริ่มครั้งแรกที่ฟาร์มบางเบิด จังหวัดชุมพร โดยมีหม่อม เจ้าสิทธิพร กฤดากร เป็นผู้ทรงดำเนินการ ต่อมาก็ขยายไปเลี้ยงตามโรงเรียนเกษตรกรรมต่างๆ และมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ โดยมีหลวงสุวรรณวาจกกสิกิจ เป็นผู้ดำเนินการ และเมื่อราว พ.ศ. ๒๕๐๐ จึงเริ่มมีการเลี้ยงไก่กระทงขึ้น ซึ่งไก่กระทงนี้เป็นไก่ลูกผสมพันธุ์เนื้อ ที่มีการเจริญเติบโตเร็ว ใช้เวลาในการเลี้ยงไม่ถึง ๑๐ สัปดาห์ก็ขายได้
ความสำคัญ และประโยชน์ของการเลี้ยงไก่
๑. ทำให้ผู้เลี้ยงมีอาหารที่ดีมีคุณภาพไว้บริโภคในราคาถูก
๒. ช่วยให้ผู้เลี้ยงมีรายได้เพิ่มพูนขึ้นจากการทำร่วมกับงานเกษตรกรรมชนิดอื่นๆ
๔. ได้ผลตอบแทนเร็ว และมีโอกาสขยายงานได้มาก กล่าวคือ คนเลี้ยงไก่กระทงใช้เวลาประมาณ ๘-๙ สัปดาห์ ก็ขายได้ หรือเลี้ยงไก่ไข่ใช้เวลาเลี้ยงจากอายุ ๑ วันถึง ๒๒ สัปดาห์ก็เริ่มให้ไข่ เป็นต้น
๕. ช่วยฝึกเด็ก คนว่างงาน และบุคคลทุพพลภาพบางประเภทให้มีงานทำ เป็นการสร้างนิสัยแก่เด็ก ให้เป็นคนเอางานเอาการ และมีจิตใจรักสัตว์
๖. ช่วยให้ดินซึ่งไม่เหมาะแก่การปลูกพืชหรือเลี้ยงสัตว์อย่างอื่นให้เป็นประโยชน์มากขึ้น
๗. มูลไก่สามารถนำไปใช้เป็นปุ๋ยคอกได้เป็นอย่างดี เป็นการลดรายจ่ายในการซื้อปุ๋ยเคมีสำหรับใส่พืชผลด้วย
ที่มา:วิชาภรณ์ แสงมณี