ใบไม้เป็นส่วนหนึ่งของต้นไม้ มีหน้าที่สร้างอาหารแป้งและน้ำตาลให้แก่พืชหรือต้นไม้และสำหรับเป็นที่หายใจและคายน้ำของต้นไม้ ดังนั้นใบไม้ก็เป็นทั้งกระเพาะอาหารและปอดของต้นไม้หรือพืชนั่นเอง
ใบไม้เมื่อว่าถึงประโยชน์ประการแรกก็คือ เป็นอาหารของมนุษย์และสัตว์หลายจำพวกโดยเฉพาะมนุษย์เรานั้น ถ้าขาดอาหารจำพวกพืชผักหรือใบไม้เสียแล้ว รู้สึกว่าจะมีชีวิตรอดไปไม่นานนัก ถึงจะมีชีวิตไป ก็จะมีร่างกายไม่สมบูรณ์ เพราะขาดแร่ธาตุต่างๆ ซึ่งเราจะหาได้จากผักหรือใบไม้เท่านั้น
เมื่อพูดถึงอาหารแล้ว พวกนักปราชญ์เขาแบ่งแยกระดับความเป็นอยู่ของมนุษย์ออกตามระยะเวลาของความเจริญไว้ดังนี้
ระยะที่ ๑ มนุษย์เราแสวงหาอาหารจากธรรมชาติ ไม่รู้จักสะสมอาหารไว้ ถึงเวลาหิวเมื่อไร ก็ออกไปหาเนื้อสัตว์ตามป่า หรือหาปลาจากท้องน้ำ หาผักหรือใบไม้ผลไม้จากป่าหรือจากที่ซึ่งมันงอกขึ้นเอง ชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์แบบนี้ก็คือสมัยที่คนเรายังอาศัยอยู่ตามถ้ำ หรือตามซอกผานั่นเอง
ระยะที่ ๒ เมื่อมนุษย์เรารู้จักสร้างที่อยู่ รู้จักดักสัตว์มาเลี้ยงเก็บไว้สำหรับทำเป็นอาหาร รู้จักสะสมอาหารไว้รับประทานยามที่ออกไปหาอาหารไม่ได้ เช่นเจ็บไข้ได้ป่วยเป็นต้น ต่อมาก็รู้จักเลี้ยงสัตว์เพาะพันธุ์สัตว์และรู้จักเพาะปลูกผักผลไม้ขึ้นแทนการที่จะไปแสวงหาเอาจากธรรมชาติอย่างเดียว
ระยะที่ ๓ เป็นระยะที่มนุษย์เรารู้จักตั้งโรงงานอุตสาหกรรม รู้จักเก็บและถนอมอาหารไว้รับประทานได้นานๆ อย่างเช่นทุกวันนี้
สำหรับประเทศไทยของเรานั้นยังอยู่ในระบบการหาอาหารทั้งระยะที่ ๒ และที่ ๓ คาบเกี่ยวกันอยู่ เพราะเรายังเก็บผักตำลึงริมรั้ว ยอดกะถินริมรั้วมาทำเป็นอาหารได้ ในขณะเดียวกันเราก็มีอาหารกระป๋องรับประทานได้ด้วย
ชีวิตของมนุษย์เราจะมีความสุขความสบายก็เห็นจะอยู่ในระยะหัวเลี้ยวหัวต่อของระยะที่ ๒ ที่ ๓ นี้เอง มีฝรั่งคนหนึ่งมาเที่ยวแถวเกาะชวา ได้เห็นชีวิตของคนที่นั่น ที่นั่งตกปลาเพื่อไปทำอาหาร และอยู่กันอย่างธรรมดาสามัญ ไม่อึกทึกครึกโครมอย่างเมืองของตน ซึ่งทุกหนทุกแห่งเต็มไปด้วยเครื่องใช้ไม้สอยที่เกิดขึ้นด้วยผลของวิทยาศาสตร์ เต็มไปด้วยควันไฟจากโรงงานอุตสาหกรรม อื้ออึงไปด้วยสรรพสำเนียงของเครื่องยนต์กลไก เขารู้สึกว่าชีวิตของชาวเกาะชวาเป็นชีวิตที่น่าอยู่ที่สุดแต่สำหรับประเทศของชาวตะวันตกอย่างเขานั้นเดินล้ำหน้าเลยไปสุดที่จะกลับมามีชีวิตแบบชาวชวาได้เสียแล้ว
เรามาพูดกันถึงผักหรือใบไม้กันต่อดีกว่า ใบไม้นั้นในแง่ของอาหารมีใบไม้หลายชนิดที่ใช้เป็นอาหารได้ เช่นยอดไม้อยู่ในป่า หรือพืชผักที่เราปลูกขึ้นเช่นผักกาด ผักคะน้า กะหล่ำปลี เป็นต้น ล้วนเป็นอาหารที่มีประโยชน์ต่อร่างกายทั้งนั้น ยิ่งทุกวันนี้ อาหารประเภทเนื้อมีราคาแพงเป็นปัญหามาทุกยุค ถ้าหันมาประกอบอาหารผักรับประทานกันมากๆ ก็จะแบ่งเบาภาระเรื่องอาหารเนื้อสัตว์ได้มากทีเดียว ทั้งคุณค่าอาหารของอาหารผักนั้นก็ไม่แพ้อาหารจำพวกเนื้อสัตว์ ทั้งไม่ก่อให้เกิดโทษแก่ร่างกายเหมือนอาหารสัตว์ด้วย เช่นทุกวันนี้เรากลัวไขมันในเส้นโลหิตว่าอาจทำให้เส้นโลหิตอุดตันได้ง่าย อาหารที่ก่อให้เกิดไขมันเช่นว่านี้ ก็คืออาหารที่มาจากเนื้อสัตว์หรือไขมันจากสัตว์นั่นเอง ส่วนอาหารจำพวกผักหรือใบไม้จะไม่มีโทษเช่นว่านี้เลย
อาหารจำพวกผักนอกจากเราจะหาซื้อแล้ว เราสามารถจะปลูกเองได้ง่าย ขอให้มีเนื้อที่เพียงเล็กน้อย ก็ปลูกผักรับประทานได้ด้วย
ที่มา:วิชาภรณ์ แสงมณี