การไหว้ครู:ขนบธรรมเนียมประเพณีวัฒนธรรมอันดีงามของชาติ

การไหว้ครู  เป็นการแสดงถึงความสำนึกที่ดีงาม  โดยเฉพาะเรามักจะกระทำแก่สิ่งของหรือบุคคลที่มีความสำคัญแทบทั้งสิ้น  เช่นนักเรียนประกอบพิธีไหว้ครู  ก็เพราะนักเรียนเห็นว่า ครูเป็นบุคคลที่สำคัญในชีวิตของเขา  คือเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทวิชาความรู้ให้และเป็นปูชนียบุคคลครูอาจารย์จึงเป็นบุคคลที่คู่ควรแก่การได้รับการไหว้เป็นอย่างยิ่ง  และคนไทยเราปรกติเคารพนับถือครูมาก  ถึงกับถือว่าครูเป็นคู่ใจ จะไปทางไหนหรือทำอะไรก็ตาม  ถ้ามีครูเป็นคู่คิดคู่ใจแล้วเป็นสบายใจและอุ่นใจได้ มีประโยคภาษาไทย แสดงคุณค่าของครูอยู่ประโยคหนึ่ง  นั่นคือคำว่า “ศิษย์มีครู”  ซึ่งเป็นคำพูดที่ส่อถึงความมั่นใจของผู้พูดมากทีเดียว  นอกจากนี้  ครูอาจารย์ยังเป็นผู้ผจญกรรมเผชิญเหตุการณ์กับศิษย์เสมอ  แต่ในยามปรกติแล้วมักจะมองเห็นครูอาจารย์ไม่สำคัญเท่าไรนัก  จะเห็นความสำคัญก็ต่อเมื่อยามเข้าสู่ภาวะคับขันนั่นแหละ  อย่างศรีปราชญ์จะถูกเจ้าเมืองนครศรีธรรมราชประหารชีวิต  ทั้ง ๆ ที่รู้ตัวว่าจะตายก็ตายอย่างไม่พรั่นพรึง  ด้วยเหตุสำนึกถึงครูอาจารย์  ถึงกับเขียนจารึกฝากแผ่นดินไว้ว่า”ธรณีนี่นี้ เป็นพยาน เราก็ศิษย์มีอาจารย์หนึ่งบ้าง….”

ที่กล่าวมานี้ก็เพื่อจะชี้ให้เห็นว่า คนไทยเคยมีความสำนึกดีต่อครูอาจารย์มั่นคงเพียงไร  ฉะนั้นการไหว้จึงเป็นการแสดงออกที่มีความหมาย  นอกจากจะเกิดสิริมงคลแก่ตัวผู้ไหว้เองแล้ว  ยังเป็นการรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีวัฒนธรรมอันดีงามของชาติเอาไว้ด้วย